Het tijd om afscheid te nemen in de riad van Zakia en de eigenaar.Gisteravond hebben we gezellig nog even bijgepraat en een granaatappel gedeeld aan de tafel in de patio samen met een neef die op bezoek kwam. Over de bijzondere relatie van Marokko met het Joodse volk en Israëlwat onherroepelijk verbonden is met het verleden. Veel Joden zijn inmiddels terug naar hun eigen land maar komen ook weer naar Marokko nu het eenvoudiger is om in en uit te reizen en ze hier nog bezigheden hebben zakelijk of privé. In de Joodse wijken van Rabat en Marrakesh vind je nog steeds een stukje erfgoed van een belangrijke Joodse geschiedenis.
Ja, en dat in het Frans…ik moest mijn aandacht goed bij het gesprek houden, hhh. Toen we het over mijn geannuleerde vlucht hadden zei de eigenaar, waarom trouw je niet met een Marokkaan en blijf je gewoon hier…ik weet wel iemand…en stak lachend zijn vinger op. En ik dacht op dat moment, was het maar zo simpel en vertelde dat ik drie kinderen in Nederland heb…verdere details heb ik maar achterwege gelaten.

De dochter van Zakia brengt me naar het station en ik heb nog een half uur voordat mijn trein vertrekt.Maar die tijd wordt snel opgevuld met een gesprek met een man uit Casablanca.Hij probeert me over te halen een keer naar Casa te komen maar zonder succes. Ik vertel hem dat ik een relatie heb, maar dat hoeft volgens hem de pret niet te drukken…dus laten we het eens over de moraal van de man hebben, een Marokkaanse man in dit geval, pff.
Als de hoge snelheidstrein voorbij komt vertelt hij hoe deze aan zijn naam komt. De Borat blijkt niet alleen naar de vleugels van een engel te zijn vernoemd maar ook naar de bliksem. Voordat hij in de trein stapt naar Casa zegt ie dat hij zo nu en dan aan me zal denken en graag mijn telefoonnummer en een zoen zou willen. Het eerste kan ik niet tegenhouden maar de laatste twee wel.
Het is echt verbazingwekkend soms hoe openhartig mensen kunnen zijn.

Na een treinreis van twee uur sta ik op het station van Meknes. Het was een comfortabele reis. Eerste klas voor nog geen € 10 en een mooi traject door de heuvels, olijfboomgaarden en stromende riviertjes. Een prima manier om iets van het landschap van Marokko te zien.Buiten tref ik een taxi chauffeur die Nederlands spreekt en er zitten al twee Marokkaanse dames met een grote koffer achterin. Hij heeft een aantal jaren in Rotterdam en Antwerpen gewoond maar nu weer terug in Marokko…pratende weg brengt hij mij eerst naar de Riad, dat vinden de beide dames prima!

De riad ligt in de oude medina en blijkt een klein paleisje en ik mag zomaar de rode suite in beslag nemen, wow!En Palais Didi heeft een bijzondere geschiedenis blijkt.Didi is namelijk een afstammeling van sultan Moulay Sulaiman en de grootvader van de huidige eigenaars. Didi had 4 vrouwen, elk van hen had haar eigen verblijf op de begane grond van Palais Didi…en laat ik nu in één van die verblijven slapen.Het is een meesterwerk van Marokkaans vakmanschap en mooi gerestaureerd in een echtMarokkaanse stijl. Op de eerste verdieping zijn nog een aantal kamers -zoals die ik geboekt had- en een klein zwembad, helaas zonder water gezien het seizoen. Vanaf het dakterras is er een prachtig uitzicht op de oude medina en de Royal Golfbaan, één van de weinige golfbanen ter wereld waar 's nachts gespeeld kan worden en de enige in de buurt van een 17e eeuws keizerlijk paleis.

Het sprookje van duizend en één nacht komt hier helemaal tot leven…en deze bofkont heeft er nog vier te gaan!