Om 10.00 uur staat Mohammed bij de deur van de riad…klaar voor een rondleiding door de stad. Zelfs hij vond het lastig om de riad te vinden…Hij is iets jonger dan ik had gedacht en geeft nog steeds les in de geschiedenis van de islam en in Frans en heeft een wat oudere trainee bij zich die in opleiding is tot gids. Om hier gids te kunnen/mogen zijn heb je een vergunning nodig en dat kun je zien aan de badge die ze bij zich hebben.
We lopen eerst een stuk door de oude medina en stappen dan vervolgens in een Uber (taxi) Marokko voor een ritje buiten de stad. Eerst voor een mooi uitzicht op de heuvel bij het Musee de Armes wat helaas nog dicht is ivm COVID-19 en vervolgens rijden we naar het Koninklijk paleis. Daar staat een hele stoet auto’s, busjes en vrachtwagens en blijken de opnames van de film Indiana Jones 5 te zijn. Bijna de hele (Joodse) wijk is afgesloten en winkels zijn betaald dicht. Gelukkig kunnen wij er nog wel doorheen. Dat de Joodse wijk zo dicht tegen het paleis aanligt is trouwens geen toeval. De Joden hebben sinds ze naar Marokko zijn gevlucht een beschermde status van de koning gekregen en daarom liggen de wijken naast het paleis.

Daarna gaan we naar een industriegebied waar het keramiek wordt gemaakt en de typische Marokkaanse tegels worden verwerkt tot mozaïeken voor tafels en fonteinen.
Een leuke rondleiding van Zeineb en ik mag zelf ook even aan het pottenbakkerswiel om een schaaltje van klei te draaien…met een beetje hulp lukt dat aardig. De tegels worden verderop in kleine stukjes gehakt en in cement gezet. De klei voor het servies en vazen wordt gebakken, beschilderd en geglazuurd.
Dit alles met de hand en met uiterste precisie. Ik koop een tegeltje met de letter P en laat er een magneetje van maken als een klein en praktisch aandenken.
Daarna wordt ik afgezet bij Jnan Sbil, een openbaar park vlakbij de Bab Bou Jeloud, de blauwe poort waar Fès aan te herkennen is. Het is een prachtig groen park met wel 3.000 verschillende soorten bomen en planten.
En een oase van rust om even doorheen te wandelen met de geur van kruiden en bloemen. De waterbassins zijn momenteel leeg, die zijn alleen in de zomerperiode voorzien van water.

Eenmaal door de blauwe poort valt het op dat de achterkant groen is, de kleur van de islam. Het blauw van Fès komt van het ondergrondse waternetwerk. De moskeeën, hammams en grote huizen hadden hierdoor al in 11de eeuw toegang tot stromend water. Fes was destijds rijk omdat het water had.

Op het dakterras van één van de restaurants bij de poort heb ik een mooi uitzicht en ontmoet ik een jonge vrouw uit Estonia. Ze is hier om haar vriend te bezoeken die meewerkt aan de film als stuntbouwer en ze wil graag wat tips. Of ze wel of niet een gids mee de medina in moet nemen….maar die blijkt al op haar te wachten. Ik ga het op eigen houtje proberen, gewapend met een redelijk goede kaart…de vele gidsen negerend.
Ik hoor het Mohammed nog zeggen: you don’t need a guide, hhh! Eerst naar de Medersa Bou Anania, de grootste en meest rijk versierde koranschool van Marokko waar ook een moskee in zit en een bijzondere klok aan de overkant van het complex. Daarna daal ik af naar beneden steeds dieper de souks in.
Stop ik voor een heerlijke Marokkaanse Batbout(broodje) met aubergine, tomaat en mozzarella en een nos-nos in het trendy Made in M, gerund door twee gezellige dames.

Bij een muziekinstrumenten maker vind ik een mooie grote bendir (trommel) en die kan ik niet laten liggen…van geitenhuid en zo groot als een flink dienblad. Na een onderhandeling krijg ik hem voor 170 dirham (€17) mee…nou nog mee het vliegtuig in. Als ik op een gegeven moment de aanduiding van Dar Daouri op de muur zie staan (het restaurant waar ik gister heb gegeten) durf ik de gok te nemen en wijk af van de route om vervolgens weer bij Dar Gnaoua, mijn riad uit te komen. Hoewel de riad heel mooi is, het uitzicht vanaf het dakterras prachtig en de mensen uiterst vriendelijk zal ik hem toch niet aanbevelen. In eerste instantie vanwege de locatie/ligging en het slot van de deuren werkt niet goed…en het is niet echt prettig om s’avonds in de smalle, verlaten en doodlopende steeg de deur niet vlot open te kunnen krijgen. Ik heb mijn weg inmiddels wel gevonden maar kan me voorstellen dat het voor anderen een doolhof is en blijft. Nadat ik mij spullen heb gedropt loop ik via de andere kant naar het plein waar ik een taxi neem naar het Meridian hotel hoog bovenin de stad.
Een vijfsterrenhotel met een fantastisch mooi uitzicht, zwembad en goed restaurant. Met een spaghetti Carbonara en een rosé sluit ik de dag en mijn bezoek aan Fès af.
Morgen vertrek ik weer met de trein terug naar Marrakech…dichter bij Driss en dichter bij huis want ik heb inmiddels een nieuwe terugvlucht geboekt! Amsterdam is nog niet mogelijk…naar Brussel dan maar!