Weer een paar nachtjes uit logeren. Dit keer in Riad White Roses net om de hoek bij Riad Orange. Ik merk dat het tijd wordt dat ik een plekje voor mezelf moet gaan vinden. Het gesleep met spullen en leven uit de koffer daar ben ik eigenlijk wel een beetje klaar mee en ik wil graag een plekje waar ik ook wat meer privacy heb.

Tot nu toe heb ik alle dagen steeds gewerkt om het ritme van de riad te leren kennen en te kijken wat er zoal op je af komt in dit werk. Dat het divers is was vrij snel duidelijk. Er komt veel bij kijken om alles op rolletjes te laten lopen voor het bedienen van de gasten, in de keuken, de kamers, de financiën, de was, de boekingen, excursies en het in-en uitchecken. Dus lekker om daar even afstand van te kunnen doen op een eigen en fijne plek en natuurlijk om Rachid te kunnen ontvangen want in de openbaarheid hier is dat complex.

Ik merk dat ook aan hem als we samen door de souks naar het eerste huis lopen voor een bezichtiging. Hij loopt een stuk voor me en verontschuldigd zich dat ie niet naast me durft te lopen, al pakt ie zo en dan wel mijn hand om me mee te leiden of aan de kant te sturen als er weer een brommertje in sneltreinvaart langs ons wil. Ik wil niet 48 uur de bak in als de politie ons aanhoudt, zegt ie en ik voel het zweet in zijn handen. Heb je dat niet voor me over zeg ik met een knipoog ….waarop hij lacht en zegt dat het echt niet leuk is om 48 uur opgesloten te zitten.

Ik zeg dat ik het probleem ken waarop we even later een vriend van hem ontmoeten die ons meeneemt naar het huis.

Bij het huis aangekomen wachten we weer totdat er iemand met een sleutel komt. Het ziet er leuk uit, een frisse grijswitte Marokkaanse stijl maar de bovenste slaapkamer zit dicht dus zeg ik dat ik morgen nog wel een keer terug wil komen om die ook te bekijken en vraag of ik het eerst voor een week kan huren om te proberen alvorens het voor de lange termijn te huren… en dat kan.

We nemen afscheid van de twee mannen en gaan samen nog wat drinken bij Café des Epices aan het gezellige Rab al Kedima plein met een leuke markt waar je van alles en nog wat kan kopen. Daarna lopen we samen terug naar de riad en nemen we afscheid bij de deur met een kus. Morgen samen weer kijken?

Ja, gezellig morgen samen weer kijken!

Als ik de riad binnenstap is Bouchra al omgekleed en staat klaar om met me mee te gaan naar Marjane. We gaan samen een aantal inkopen doen voor de keuken en pakken een taxi naar misschien wel de grootste supermarkt van Marrakech. Hier is echt alles te koop dus is het zoeken tussen de gangpaden naar wijnglazen, theelepeltjes, dweilen, bezems, bakvormen ect.

Voor Mohamed nemen we een goede sinaasappelpers mee. Voor Haziz vullen we de theepotten reeks aan met een mediumformaat en kopen we voor Malika een nieuwe bakplaat voor het maken van de Marokkaanse Msemmen, baghrir en Bouchiar voor bij het ontbijt. Voor Bouchra een goede hakmolen en een tosti-ijzer om panini’s te kunnen maken als lunch. Bepakt en bezakt pakken we om 22.00 uur weer een taxi terug naar de riad. De taxichauffeur probeert de truc van “het geen wisselgeld hebben” en wil me niet teruggeven van de 50 Dirham die ik hem geef. Als ik hem uiteindelijk 40 dhs geef voor de 38 dhs die op de meter staat kijkt ie niet bepaald blij…

Na mijn ontbijtje de volgende ochtend in Riad White Roses ga ik eerst naar de riad om te helpen opruimen na het ontbijt en Malika te informeren t.a.v. het schoonmaken van de kamers. Het is op zich een rustige dag. Alleen de Italiaanse gasten die uitchecken en twee Nederlandse gasten die binnenkomen.

Om 13.00 uur ontmoet ik Rachid weer op het Djeema El Fna en gaan we gelijk richting het eerste huis. In de soeks loopt ie weer een stuk vooruit maar als we bij het donkere poortje vlakbij het huis komen durft ie wel heel dichtbij te komen, hhh.

We bekijken het huis voor de tweede keer maar komen er qua prijs niet uit en later hoor ik dat er ook een restrictie op het huis zit voor het ontvangen van visite. Familie, vrouwen en vrienden ok, maar geen Marokkaanse mannen. Tja, die restrictie kom ik wel vaker tegen op AirBnB en ook al denk je wie gaat dat controleren….nou dan ken je hier de sociale controle van de buren nog niet.

Dus gaan we op zoek naar huis twee want ik ben niet van plan om mijn vrijheid met deze regel aan banden te laten leggen.

Huis twee ligt redelijk in dezelfde buurt en de eigenaar is een goede vriend van Rachid en begrijpt de situatie zo te zien beter want hij laat ons na de onderhandeling en het schenken van een kop thee alleen in de woning…met de deuren dicht hebben we dan eindelijk samen even het rijk alleen...

Mag ik je hier vaker komen opzoeken vraagt ie met een knipoog als we afscheid nemen op het plein.
Jazeker mag dat …. gezellig met een flesje wijn de volgende keer.