Na een heerlijk weekendje weg begint de week met weer een nieuwe uitdaging…het organiseren van een educatief personeelsuitje. Nou is dat niet bepaald een gebruikelijke fenomeen hier in Marokko dus ben ik heel benieuwd hoe ze hier op gaan reageren. Ik heb met Astrid afgesproken dat we met zijn allen gaan ontbijten in een luxere riad niet alleen om de kunst van het serveren van collega’s af te kijken maar om ook om iets gezelligs met zijn allen te doen zo vlak voor de aankomende drukke kerstperiode. En de grootste uitdaging zit dan in met zijn allen…want we kunnen alleen de riad onbeheerd achterlaten als er geen gasten zijn. En met het continu komen en gaan van mensen is dat geen eenvoudige taak. Maar we hebben een momentje gevonden, denken we dat de laatste gasten zijn uitgecheckt en de eerstvolgende gasten nog een paar uur op zich laten wachten. Dus verzoek ik alle vier personeelsleden de volgende dag om 8.30 uur in de riad aanwezig te zijn…en chique gekleed!

Waar we naartoe gaan en wat we gaan doen blijft nog een verrassing want ik ga zelf eerst polshoogte nemen bij een onlangs geopende riad in de medina, Kenzara Suites. Gekocht door twee Nederlanders en erg smaakvol ingericht in een Bohemian stijl. De manager is niet aanwezig als ik kom maar die wordt telefonisch opgeroepen terwijl ik met een kopje thee op het mooie dakterras wacht.

Ontbijten wordt hier nu alleen wat lastig blijkt want de riad wordt alleen exclusief aan groepen verhuurd, tja en die willen geen pottenkijkers vanzelfsprekend…maar op een ander moment zijn we zeker van harte welkom.

Astrid heeft ook contact met Riad Nashira dus wie weet en via Rachid heb ik Sultana op mijn lijstje maar daar zijn de ontbijtjes met 39 euro toch wel erg prijzig. Als alternatief hebben we Patisserie Amandine die bekend staat als een top traiteur. Maar Riad Nashira bevestigd ’s avonds dat we welkom zijn…geregeld dus! Nou niet helemaal want de cliënten die in eerste instantie om 9.00 zouden vertrekken naar het treinstation hebben zich vergist in de vertrektijd van de trein en stellen hun transport uit tot 11.00 uur… dus daar gaat ons plan! Tenzij we de chauffeur bereid kunnen vinden om een paar uurtjes op de riad te passen. Hij is uiteindelijk ook in dienst bij een van onze bedrijven. En dat lukt, hij komt al om 9.30 uur en dan kunnen wij weg…tenminste als we Mohammed wakker kunnen krijgen want die laat zich niet zo gemakkelijk van zijn verantwoordelijk stek afhalen. Waar gaan we heen dan, vraagt ie steeds en nee ik blijf wel hier voor de gasten… maar er is geen nee mogelijk deze keer en we gaan met zijn allen of we gaan niet. De dames zijn zich inmiddels uitgebreid aan het opmaken in een van de kamers en nu is het wachten op de chauffeur…tja, en die komt maar niet en als ie dan uiteindelijk toch komt zijn we een uur verder, is het ontbijt bij Riad Nashira inmiddels afgelopen dus blijf alleen de Patisserie nog open als optie. Dus snel op zoek naar een taxi waar we met zijn alleen inpassen en die ons naar Gueliz(de nieuwe stad) brengt. We kunnen alleen buiten op het terras zitten maar met een terrasheater is dat nog net te doen, bestellen allemaal een ander ontbijtgerecht en ik vraag ze of ze willen kijken wat ze positief en misschien positief vinden en dat evt. opschrijven. Want ik weet niet of ze allemaal wel kunnen schrijven en ook het eten met mes en vork kan nog wel eens een nieuwe ervaring voor zijn. Maar het is reuze gezellig en we proeven van alles van elkaar tot we moeten haasten om weer terug naar de riad te gaan want de eerstvolgende gasten zijn alweer onderweg. Maar niet zonder even binnen te lopen bij de tegenoverliggend Belgische chocolaterie van Jeff de Bruges en een doos lekkere koekjes voor bij de evaluatie en de thee vanmiddag.

We hebben in de taxi nog een keer lol om een voorval van de avond ervoor waarbij Mohammed opgesloten zit in de toilet beneden. Ik ben samen met Bouchra zijn een half uur bezig geweest om het slot open te krijgen maar no way… dus zat er maar een ding op en dat is met zijn beiden de deur middels een flinke trap open te krijgen. Tja had niet gedacht dat ik nog eens een deur in zou trappen, zeg ik en we schieten weer spontaan in de lach.

En dan zullen we ons toch serieus moeten dan voorbereiden op de kerstperiode, nog even een paar rustige dagen en dan zijn we voorlopig weer een tijdje volgeboekt. Dus de jacuzzi weer klaar voor gebruik en flink boodschappen in huis halen. De riad is mooi in kerstsfeer gebracht en we gaan vanaf nu ook massages, manicure en pedicure aanbieden dus wordt ook de massagetafel weer in ere hersteld. We hebben een flink aantal dinergasten dus worden de tafels extra feestelijk gedekt. Alhoewel een aantal mensen juist naar Marrakech komen om de kerst te ontvluchten kan een beetje kerstsfeer vast geen kwaad. Maar het is vooral oudejaarsavond wat hier uitgebreid wordt gevierd! Alhoewel als ik de foto’s van Rachid zie van de enorme kerstbrunch bij El Fenn, heb ik toch mijn twijfels. Maar er wordt hier wel gewoon gewerkt en ’s avonds is het heerlijk relaxen. Kerstmuziekje, wijntje en straalkacheltje erbij aan…en een steeds ondeugender wordende kleine viervoeter. Klimt overal in en op en slaapt gezellig bij je… met moeders op een gepaste afstand die het allemaal wel prima lijkt te vinden. Tja, hoe dat wordt als ik over twee weken voor een maand naar Nederland ga…ik denk dat er dan vast iemand is die de zorg van me gaat overnemen, alhamdulillah!