Het is nog stil in het appartement als de zon opkomt op dag van de arbeid en uitslapen op je verjaardag is op zich ook al een kadootje… voor Rachid dan in dit geval. Pas rond een uur of twaalf komt er wat leven in de brouwerij en wordt er ontbijt gemaakt in de keuken.

Ik pers de sinaasappels en er wordt vers brood gehaald.

Omdat de jarige vooral zin heeft in een relax dag, besluiten we, omdat ik vandaag vrij ben, dat ik gezellig een middagje met moeders en de twee jongens op stap ga naar Menara Mall in het nieuwe gedeelte van Marrakech. Met zijn vijven op pad is ook niet echt handig voor wat de taxi betreft want er mogen max. 3 personen in de “petit taxi” mee. Met twee volwassenen + 2 kinderen willen ze nog wel eens een oogje dichtknijpen en anders worden het twee taxi’s, een grand taxi of een zgn. Treporteur (motorfiets met een laadbak) Maar die laatste hobbelt nogal begreep ik van Fatima gezien haar ervaring van gisteravond.

Dus laten we de jarige achter op de bank en gaan met zijn vieren op zoek naar het comfort van een taxi en staan we een kwartiertje later bij het moderne overdekte winkelcentrum in de nieuwe stad.

Vrij dure winkels maar wel alles onder één dak en full airconditioned inclusief een grote Carrefour en op de bovenste verdieping een speelhal voor kleine kinderen en tieners. Leuk om even te rond te wandelen en te windowshoppen en dan op het dakterras iets te eten en te genieten van het spectaculaire uitzicht over de bergen en de overvliegende vliegtuigen. Maar je kunt er bv. ook een Dr. Fish behandeling doen en voor 15 euro 30 minuten met je voeten in een bak met visjes gaan zitten die je aan je tenen knabbelen en je eelt opeten. Een hele andere kijk op vissen voor een vissersfamilie en ze staan dan ook met verbazing te kijken naar dit bijzondere schoonheidsfenomeen.
Eenmaal op het terras waait het lekker dus ook daar is het prima vertoeven op weer een warme dag vandaag. Na een taco menu gaan we richting de supermarkt om wat boodschappen te halen en een ijsje te halen want de jongens willen vanavond graag spaghetti eten…nou dat kan!

En last but not least gaan we langs de patisserie voor een lekkere verjaardagstaart voor hun grote broer.

Younes weet wel welke dus laten we de taart met witte chocolade en frambozen van een opschrift voorzien en krijgen we een aantal kaarsjes mee in een zakje. Voor de jarige wordt het zijn allereerste verjaardagstaart en het enthousiasme is dan ook van de gezichten van de jongens af te lezen. En dan snel met de taxi weer naar huis voordat de chocolade smelt.

Thuis hebben we nog tijd om de kamer een beetje te versieren en naast de happy birthday slinger uit Nederland komen de jongens ook met de kerstverlichting uit de kast aanzetten…en ja waarom niet ook een verlichte ster en andere sierverlichting erbij, lol…ze steken de kaarsje erbij aan en wachten vol verwachting tot de voordeur opengaat. Ze helpen daarna bij het maken van de spaghetti en zijn echt voorbeeldig…anders dan thuis volgens Rachid waar ze elkaar voortdurend in de haren vliegen, hhhh herkenbaar bij pubers!

Als de hele schaal met spaghetti leeg is mag eindelijk de taart geserveerd dus steken we de kaarsjes aan in de keuken en als alle lichten (behalve de feestverlichting) zijn uit gedaanbreng ik samen zingend met Ismael de taart naar binnen….en lekker dat ie is dus hij gaat bijna in zijn geheel op.

Toch heb ik wel getwijfeld of ik een taart zou gaan kopen…maar in de hoop dat ik Fatima hiermee niet in de verlegenheid ging brengen, heb ik toch de gok gewaagd en ze genoot er gelukkig zichtbaar van.

Een verjaardagstaart blijktgeen vanzelfsprekendheid…als je van een vissersloon vijf kinderen moet grootbrengen.

Ze blijven nog een paar nachtjes maar ik moet de volgende dag weer aan het werk en heb bovendien een afspraak met de dames van de riad en een vriendin uit Amsterdam voor een ladiesnight…we gaan gezellig shoarma eten en gaan dan met zijn vieren met de Tuktuk naar Gueliz voor een alcoholvrij drankje op het terras.

Tenslotte als twee vriendinnen nog een wijntje in Taberna waar Rachid ook aanschuift en dan naar Studio Misr, een Marokkaans restaurant/nachtclub met live muziek. Tenminste als we naar binnen mogen want er is een dresscode en een djellaba is dan wel een dingetje. Maar gelukkig heb ik me verkleed voordat we het terras verlieten en nog een jurk voor mijn vriendin in de tas. Dus duiken we ter plekke de toilet in om de djellaba om te ruilen…het is even spannend maar hij past dus zitten we een kwartiertje later aan een tafeltje.

Al heeft het vast ook geholpen dat de leuke uitsmijter die we als muzikant op een eerder trouwfeest hebben ontmoet onsherkende, hhh!

Het wordt behoorlijk laat of vroeg kan ik misschien beter zeggen en een nogal hilarische avond dus ben blij dat Fatima vrij snel wakker wordt als we weer thuis voor de deur staan en ons binnen laat.

De volgend dag moet er ook weer gewerkt worden en gaat Fatima met de twee jongens zelf op pad.

’S avonds zijn er nog genoeg restjes eten die we aanvullen met een zelfgemaakte tonijnsalade en een gebraden kip. Slaapt het katje(die is komen aanlopen) bij Younes op de bank ook al houdt Fatima niet van katten, nog meer visite, hhh!

De volgende ochtend vertrekt de familie weer naar Agadir en hebben we hoe gezellig het ook was de vrijheid en ruimte weer terug…voor alweer de laatste week.

Maar het was een heel bijzondere verjaardag zo…