Het zat er natuurlijk al wel aan te komen ook al was het allemaal nog erg onzeker toen ik in mei jl. weer terug naar Woudsend kwam voor het zomerseizoen. Het is in ieder geval gelukt om wat zon mee te nemen in de koffer want de afgelopen weken was het in Nederland ongekend zonnig en…..droog en heb ik naast de voorbereidingen voor de rondvaart en drukte van de zomervakantie een heerlijke dag samen met de kids gehad, allerlei leuke activiteiten met de watersportvereniging kunnen doen, de WWF banden weer aan kunnen halen en op de valreep nog een superleuke museum bustour met VVV Waterland van Friesland mee mogen maken. Maar om van vakantie te spreken…nou niet echt!

Dus ben ik sinds gisteren weer even terug in Marokko om in de eerste plaats Rachid weer te zien en de papieren voor zijn visumaanvraag voor te bereiden. Na een paar weken op de wachtlijst te hebben gestaan en de nodige technische hordes is het eindelijk gelukt om online een afspraak te bemachtigen bij het visumapplicatie center in Rabat maar pas op 15 augustus a.s. dus dat viel tegen en de planning is dan ook enigszins aangepast maar het geeft ook extra tijd om alle documenten op orde te krijgen.

Tja, en dan zit je ineens weer in het vliegtuig naar Marrakech en inmiddels in de trein naar Rabat en hebben we de eerste avonturen alweer achter de rug.

Het vliegtuig heeft een uur vertraging in Amsterdam dus dat betekent dat ik later dan verwacht aankom in Marrakech. Gelukkig heb ik uiteindelijk toch niet een ticket voor de laatste trein naar Rabat geboekt want dan was de gok wel heel groot geweest om de trein nog te halen. In de Rode stad lopen die temperaturen momenteel flink op maar een nachtje in een hotel met zwembad en airco is trouwens ook niet verkeerd nu het erg rustig is met toeristen en geeft me gelijk de mogelijkheid om een paar andere dierbaren terug te zien.

Marokko heeft momenteel al zomervakantie en het “Eid Al Adha” offerfeest op 28 en 29 juni en de riad is dan dicht dus boek ik een hotel in de buurt van het treinstation en nodig Bouchra en Ines uit om een nachtje gezellig samen in het hotel te verblijven. Maar dat blijkt een dingetje…..vertel ik jullie straks.

Uiteindelijk lukt het om een ticket te boeken vanaf Amsterdam tegen een redelijke prijs want de prijzen van de vliegtickets zijn behoorlijk gestegen de laatste tijd en er vliegen dan wel geen hordes toeristen naar Marrakech momenteel maar wel veel Nederlandse Marokkanen die hun thuisland weer gaan bezoeken in de zomerperiode en voor het offerfeest. Maar ik kom vlak daarna en vind een bijna lege aankomsthal op het Menara vliegveld en ben binnen een kwartier door de douane, mijn ingeleverde handbagage opgepikt en sta buiten…. op zoek naar een taxi. En dan komt de eerste verrassing: Do you have a ticket? vraagt de taxichauffeur en hij legt me haarfijn uit dat ik bij een kiosk iets verderop een ticket voor de taxi moet kopen. Kijk, dat is goed nieuws, denk ik want dat betekent dat ik niet meer de strijd met de taxichauffeur hoef aan te gaan over de prijs voor een taxi, jippie! Dus koop ik een kaartje tegen het dagtarief van 85 dirham (ongeveer € 8) omdat het nog voor 21.00 uur is. Daarna betaal je 125 dirham (ongeveer € 12 )als avondtarief.

Dat is in ieder geval goedkoper dan de soms waanzinnige prijzen die de chauffeurs probeerden te bedingen en scheelt een hoop gedoe.

Ik stuur een appjenaar Bouchra dat ik in de taxi zit want die kan nog niet in het hotel inchecken omdat ze uit Marrakech komt heb ik begrepen. Maar ik ben er zo…en dan komt de tweede verrassing, een minder leuke dit keer! Ik krijg te horen dat ik kan inchecken maar mijn gasten hebben een woonadres in Marrakech en dan is het niet mogelijk om in het hotel te verblijven….pardon zeg ik.

Wat is dat nou weer voor regel…..nou in ieder geval onbespreekbaar blijkt na de nodige discussie dus gaan we uiteindelijk op zoek naar een ander hotel en gelukkig ken ik er inmiddels een paar in Marrakech en daar zijn we meer dan welkom. En ik besluit uiteindelijk na het eten mijn spullen op te halen, krijg na een terugkoppeling met de manager mijn boeking geannuleerd en op naar het andere hotel met een taxi. Ines lijkt de kunst van het regelen van een taxi goed te hebben afgekeken en roept naar ieder langsrijdende auto….taxi, taxi, hhhh. Om 1.00 uur liggen we eindelijk in onze bedjes en gaat het licht heel snel uit bij mij na een nogal kort nachtje de avond ervoor.

De volgende ochtend neem ik Ines mee voor een verfrissende plons in het zwembad en wil ze er eigenlijk nog lang niet uit. Ze kan nog niet zwemmen met haar 6 jaar maar is gelukkig “watervrij” en vertrouwd volledig op mijn armen en rug. Als ze na het zwemmen haar insulineprik krijgt is ze in tranen maar hopelijk wordt dat op korte termijn snel opgelost met een pompje.

Voor nu maar een dikke kus erop.

De rest van de familie zit in Ouarzazate bij de familie van de moeder van Bouchra, voor het offerfeest en ik krijg een filmpjete zien van haar familie die met drie man sterk een schaap ritueel doden, een pittig beeld maar ook het bewijs dat een dier niet lang hoeft te lijden met daarna een foto waarop volop wordt gedanst en gefeest met zijn allen. Een bijzondere maar ook omstreden traditie.

Na het ontbijt gaan we nog even langs de Carrefour om wat drank in te slaan om mee naar Rabat te nemen.

Voor Ines een nieuwe uitdaging blijkt….de roltrap! Ze staat nog steeds boven als ik al beneden ben dus doe ik een extra rondje om haar aan de hand mee te nemen zodat Bouchra haar handen vrij heeft voor haar koffer…. Kom springen zeg ik als ik haar onzekere gezicht zie. Op de terugweg staat ze er zomaar weer op met een big smile. Dan vertrekken we naar het treinstation van Marrakech voor een drankje en is het alweer tijd om afscheid te nemen, helaas. Maar er wacht gelukkig ook weer iets moois op me in Rabat….

Rachid!…hij is gisteren met de bus vanuit Agadir naar Rabat gekomen (ruim 7 uur rijden, overstappen en hobbelen) na het offerfeest met zijn familie te hebben gevierd en heeft gisteravond avond gezellig met een vriend in het voetbalstadion van Rabat doorgebracht, Congo - Marokko (0 : 1) en we zijn natuurlijk allebei heelblij om elkaar weer te zien…….